Sevgili dostlar başlayan her şeyin muhakkak ki bir bitişi var. İnsan doğar, büyür, gelişir ve ölür. Kurumlar, dostluklar, arkadaş ortamları ve diğer bütün sosyal oluşumlarda böyledir aslında. Bazıları daha az, bazıları daha çok yaşar ama adı Baki olandan başka hiçbir şey ebedi olarak kaim olamaz.
Evet dostlar bizler de hayatımızda yeni yeni kararlar alırken aslında bir şeyleri bitirip yeni bir dünyaya iltica ediyoruzdur. Onun için çok da zorlamamak lazım. Bitti deyince bitirebilmeli. Daha büyük dertlere gark etmeden kimseyi, incitmeden tadında bırakabilmeli. Evet bende kendimce hayatımda yeni bir sayfa açıyorum artık. Bu açılan sayfa kendimce daha beyaz olacak. Daha huzur içinde olacağımı düşünüyorum. Etkeni ve edilgeni kendim olan bir hayat serüveni Allah nasip ederse…
Evet dostlar yaklaşık üç haftalık bir inkisarın belki de son noktası bugün. Birçok şeyden elini eteğini çekmeye karar veren Sefer YAZICI olarak uzlete çekilmek istiyorum. Bu süre zarfında sizlerle beraber olamayacağım. Bir veda değil, bir ara verme arzusu bu! Tabi ki dostluğuna inandığım Hızır Tonyalı Bey müsaade ederlerse… Süresi ne kadar olur bilemem.
Bazen dinlenmek bazen de dinlemek gerek. Her ikisini de yapmaya çalışacağım. Fütursuzluklara, liyakatsizliklere, riyakârlığa, adamsendeciliğe ve gününü kurtaran kahraman oyunlarına isyan edercesine bir suskunluk tüneline girdim ve giriyorum.
Dehlizler insana korku ve ürperti verir derler. Doğrudur. Hayatın çirkeflikleriyle kararttığımız kalplerimizin dehliz karanlıklarına bile ihtiyacı var. Belki bu karanlık; nurlu sabah inkılabına gebedir bilemeyiz.
Sevgili dostlar bu mübarek günlerde sizlerden helallik talep ediyorum. Umarım Ramazanımız ve bayramımız bereketli geçer. Temenni ederim ki hayatımız Ramazan ahiretimiz bayram olur. Allah’a emanet olun!