Bu ülkede artık mesele açıklık değil, çıplaklık! Üstelik bu utanmazlığın normalleştirilme süreci çoktan başladı. Dün sokakta, otobüs durağında, okul önünde görülmesi ayıp sayılan şeyler bugün “özgürlük” diye pazarlanıyor. Bu, sıradan bir yozlaşma değil; düpedüz toplumsal çözülme operasyonudur.
Konya’da bir göz doktoru, “Teşhircileri muayene etmiyorum” dediği için linç ediliyor. Sağlık Bakanlığı da hemen soruşturma başlatıyor. İyi de sormak lazım: Bir hekim, gayet sıradan bir muayenede kendi vicdani hassasiyetini dile getirmişse, bunda neden suç unsuru arıyoruz? Neden her şey teşhirciyi, edepsizi, arsızı korumak için seferber oluyor da; toplumsal değerlerimizi savunan bir doktor yok sayılıyor?
%98’i Müslüman olan bu ülkede, otobüs duraklarında öpüşen, sokaklarda teşhircilik yapanlara tepki gösterenler değil; edepsizliği yapanlar korunuyor. İşte garabet budur!
Bu Gidişe DUR Demek Zorundayız!
Toplumun gözü önünde işlenen teşhircilik, sadece “bireysel tercih” değildir. Çocuklarımızın, gençlerimizin ahlakını, zihnini, ruhunu zehirleyen bir toplumsal terördür. Batı’da bile “kamusal ahlak” yasaları hâlâ yürürlükteyken, bizde bu rezillik özgürlük kılıfına sokuluyor.
Devlet bu meselede seyirci kalamaz!
Milleti ahlaksızlarla karşı karşıya getirmek yerine, yasal düzenleme yapmalı, kamusal alanda edep ve mahremiyet sınırlarını belirlemeli ve uygulatmalıdır.
Çözüm Ne?
• İlkokuldan itibaren Adab-ı Muaşeret dersleri konmalı.
▪ Medya ve sanat, yozlaştıran değil, ahlakı yeniden inşa eden bir misyona sahip olmalı.
▪ En önemlisi de acilen ahlak polisi görevlendirilmeli. Çünkü bu gidişle, toplumun vicdanını koruyacak başka bir mekanizma kalmadı.
Son Söz
Bugün bir doktorun tavrı üzerinden başlayan tartışma, aslında toplumun nereye sürüklendiğini gözler önüne seriyor. Eğer biz susarsak, bu suskunluk yarın çocuklarımızın yüzüne bakamayacağımız bir utanca dönüşecek.
Teşhircilik, özgürlük değil; ahlaksızlığın devlet eliyle korunmasıdır.
Ve bu millete dayatılan bu yozlaşmaya artık YETER...