Neleri sığdırabiliriz yüreğimize?
Bir anne, bir baba sevgisi, evlat sevgisinin yanı sıra neleri saklayabilir bu yürek?
Yer var mı!
Yüreğinizde sakladığınız onca şey arasında, değer verilmesi gerekenlere, verdik mi hak ettikleri yeri. Beynimizden, yüreğimize yönlendirebildik mi hiç hak edilenleri…
Hak var mı yüreğimizde.
Yer ayırdık mı Hakk’a!
İçinizden bir ses hiç haykırdı mı “Ya Hakk” diye?
Bağrınıza sıkılan kurşunlara karşılık “Ya Hakk” diye feryat edip şeytan taşladınız mı hiç?
Sokaklardaki taşları avuçlayıp, “Ya Hakk” deyip…
Yüreğinizdeki kötülükleri de avuçlayıp atabilecek misiniz O taşlar gibi…
Çığlık çığlığa ağlayan bebelerin, kadınların arasında ne kadar da cesursunuz…
Bir zamanlar annesinin sıcak kucağında uyuyan küçük bedenler, şimdi bağırlarına sıkılan kurşunlar yüzünden can vermekteler…
Şimdi karar verelim! Ne kadar cesur ve ne kadar korkağız?
Bir çakıl taşını kendine silah yapabilecek kadar büyük mü yüreğimiz.
Ya da bağrınıza sıkılan kurşunlara “Ya Hakk” diyebilecek kadar cesur mu?
Bunca sene içerisinde neleri sakladık yüreklerde… Nelere yer verdik… Neleri söküp attık yüreklerden. Veya söküp attığımızı zannettik.
O kadar kolay mı?
Yani, yüreğinizde yer verdiklerinizi de avuçlayıp bir taş misali atabilir misiniz ötelere
Bir umut, bir hayal, bir rüya değil düşlenenler.
Gerçekleri yaşamak, duymak, bilmek isteyen kendi gibi, yaşayacak.
Karanlıktaki aydınlığı bulacak, O’nu takip edecek. Karanlıktaki aydınlık kendi olacak belki de…
Bir hayal değil düşlenenler.
Şunu iyi bilmek lazım ki ne anlatılanlar ne de izlenenler göründüğü gibi değil.
Söyledikleri duyduğumuz gibi değil.
Biz yüreğimizde yer ver değer verilmesi gerekenlere yürüyebiliyorsak asıl gerçek orada.
Yer var mı yüreğimizde.
Yârine olan sevgini sığdırdığın yüreğinde “Hak” için yer var mı?
Dinin için, kitabın için, Vatanın için yer ayırdın mı yüreğinde?
Bayrağın için, dilin için, marşın için…
Yer var mı yüreğinde?
Boşluklarla mı dolu emanet edilen o yürek?
Hep Yâr diye mi ağladı yoksa?
Açıp da bakalım. Ortaya koyalım ve bir bakalım neleri saklamışız onca zaman, nelere değer vermişiz bunca sene.
İçini kemirirken onlar, biz kime, neye hasret yaşamışız?
İyi bilelim şimdi yüreğimizde taşınması gerekenleri…
Ne söküp atacaksın içindekileri ne de karanlığa hapsedeceksin aydınlık geleceğini…
Artık yürekler Hakk için ağlasın…
Hakk’tan öte yol yok çünkü…